Embedded Files
คำอธิบายวิทยานิพนธ์
ปัญหาคนไร้บ้านเป็นปรากฏการณ์ทางสังคมที่สะท้อนความล้มเหลวของโครงสร้างเมืองและนโยบายสาธารณะในการดูแลประชากรกลุ่มเปราะบาง การไร้ที่อยู่อาศัยไม่เพียงส่งผลต่อศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์ของผู้ประสบปัญหา แต่ยังสะท้อนถึงความเหลื่อมล้ำที่ฝังรากลึกในระบบเศรษฐกิจและสังคมร่วมสมัย อย่างไรก็ตาม การแก้ไขปัญหานี้ยังคงถูกจำกัดด้วยทรัพยากรภาครัฐที่ไม่เพียงพอและกรอบนโยบายที่มุ่งเน้นการควบคุมมากกว่าการฟื้นฟู
แนวทางสถาปัตยกรรมเชิงวิพาก (Critical Architecture) จึงถูกนำมาใช้เพื่อวิพากษ์และเสนอพื้นที่ทางเลือกใหม่ที่ไม่เพียงเป็นที่พักพิงทางกายภาพ แต่ยังเป็นกลไกเชิงพื้นที่ที่สนับสนุนกระบวนการฟื้นฟูศักดิ์ศรีและศักยภาพของคนไร้บ้านผ่านการออกแบบโปรแกรมที่เน้นการเรียนรู้ทักษะอาชีพและการอยู่ร่วมกับชุมชนโดยรอบ โดยใช้ หลัก “ปัจจัย 4” (Four Basic Necessities) ได้แก่ อาหาร เครื่องนุ่งห่ม ที่อยู่อาศัย และยารักษาโรค มาเป็นกรอบแนวคิดในการพัฒนาโปรแกรมของโครงการ
พื้นที่ที่ได้รับการออกแบบจึงไม่ใช่เพียงศูนย์พักพิงชั่วคราว แต่เป็น พื้นที่ฝึกฝนและฟื้นฟู ที่สามารถหมุนเวียนการใช้งานได้ในระยะยาว โดยเปิดโอกาสให้คนไร้บ้านได้เรียนรู้ทักษะที่จำเป็นต่อการประกอบอาชีพพื้นฐานในสังคม ขณะเดียวกันก็สร้างเครือข่ายความร่วมมือกับชุมชนในบริเวณใกล้เคียงผ่านการมีส่วนร่วมในกิจกรรมและการสนับสนุนทางสังคม โครงการนี้จึงเสนอการใช้ พื้นที่เหลือทิ้งในเมือง เช่น พื้นที่ใต้ทางด่วน มาดัดแปลงเป็นพื้นที่ทางเลือกที่สามารถรองรับการใช้งานเชิงซ้อน ทั้งในฐานะที่พักอาศัยชั่วคราว พื้นที่ฝึกอาชีพและศูนย์กลางการฟื้นฟูคุณภาพชีวิต เพื่อพลิกความหมายของพื้นที่ชายขอบให้กลายเป็นพื้นที่แห่งโอกาส (Zone of Possibility) ที่ท้าทายภาพจำเดิมของคนไร้บ้าน และขยายขอบเขตของสถาปัตยกรรมให้เป็นส่วนหนึ่งของการเยียวยาทางสังคมอย่างเป็นรูปธรรม
ปัญหาคนไร้บ้านเป็นปรากฏการณ์ทางสังคมที่สะท้อนความล้มเหลวของโครงสร้างเมืองและนโยบายสาธารณะในการดูแลประชากรกลุ่มเปราะบาง การไร้ที่อยู่อาศัยไม่เพียงส่งผลต่อศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์ของผู้ประสบปัญหา แต่ยังสะท้อนถึงความเหลื่อมล้ำที่ฝังรากลึกในระบบเศรษฐกิจและสังคมร่วมสมัย อย่างไรก็ตาม การแก้ไขปัญหานี้ยังคงถูกจำกัดด้วยทรัพยากรภาครัฐที่ไม่เพียงพอและกรอบนโยบายที่มุ่งเน้นการควบคุมมากกว่าการฟื้นฟู
แนวทางสถาปัตยกรรมเชิงวิพาก (Critical Architecture) จึงถูกนำมาใช้เพื่อวิพากษ์และเสนอพื้นที่ทางเลือกใหม่ที่ไม่เพียงเป็นที่พักพิงทางกายภาพ แต่ยังเป็นกลไกเชิงพื้นที่ที่สนับสนุนกระบวนการฟื้นฟูศักดิ์ศรีและศักยภาพของคนไร้บ้านผ่านการออกแบบโปรแกรมที่เน้นการเรียนรู้ทักษะอาชีพและการอยู่ร่วมกับชุมชนโดยรอบ โดยใช้ หลัก “ปัจจัย 4” (Four Basic Necessities) ได้แก่ อาหาร เครื่องนุ่งห่ม ที่อยู่อาศัย และยารักษาโรค มาเป็นกรอบแนวคิดในการพัฒนาโปรแกรมของโครงการ
พื้นที่ที่ได้รับการออกแบบจึงไม่ใช่เพียงศูนย์พักพิงชั่วคราว แต่เป็น พื้นที่ฝึกฝนและฟื้นฟู ที่สามารถหมุนเวียนการใช้งานได้ในระยะยาว โดยเปิดโอกาสให้คนไร้บ้านได้เรียนรู้ทักษะที่จำเป็นต่อการประกอบอาชีพพื้นฐานในสังคม ขณะเดียวกันก็สร้างเครือข่ายความร่วมมือกับชุมชนในบริเวณใกล้เคียงผ่านการมีส่วนร่วมในกิจกรรมและการสนับสนุนทางสังคม โครงการนี้จึงเสนอการใช้ พื้นที่เหลือทิ้งในเมือง เช่น พื้นที่ใต้ทางด่วน มาดัดแปลงเป็นพื้นที่ทางเลือกที่สามารถรองรับการใช้งานเชิงซ้อน ทั้งในฐานะที่พักอาศัยชั่วคราว พื้นที่ฝึกอาชีพและศูนย์กลางการฟื้นฟูคุณภาพชีวิต เพื่อพลิกความหมายของพื้นที่ชายขอบให้กลายเป็นพื้นที่แห่งโอกาส (Zone of Possibility) ที่ท้าทายภาพจำเดิมของคนไร้บ้าน และขยายขอบเขตของสถาปัตยกรรมให้เป็นส่วนหนึ่งของการเยียวยาทางสังคมอย่างเป็นรูปธรรม
ประเด็นสำคัญของการวิพากษ์
“กระบวนการฟื้นฟูศักดิ์ศรีและศักยภาพของคนไร้บ้านผ่านการเรียนรู้ทักษะอาชีพโดยใช้หลักปัจจัย 4”
Thesis Critical
“A Spatial Framework for Restoring Dignity and Empowering the Homeless through Vocational Training Rooted in the Four Basic Necessities.”
Page updated
Google Sites
Report abuse