Embedded Files
Temple Yard
คำอธิบายวิทยานิพนธ์
พื้นที่สาธารณะถือเป็นองค์ประกอบสำคัญของเมือง ทำหน้าที่สนับสนุนการดำเนินชีวิตของคนเมืองในหลากหลายมิติ ทั้งด้านสุขภาพกาย สุขภาพจิต และการส่งเสริมปฏิสัมพันธ์ทางสังคมผ่านกิจกรรมต่าง ๆ ซึ่งสะท้อนลักษณะทางสังคมและวัฒนธรรมของแต่ละพื้นที่
กรุงเทพมหานครเป็นเมืองที่มีความหลากหลายทางสังคมและวิถีชีวิตสูง แต่กลับประสบปัญหาการขาดแคลนพื้นที่สาธารณะที่สามารถตอบสนองต่อความต้องการของประชากรเมืองได้อย่างเพียงพอ โดยเฉพาะพื้นที่สีเขียวซึ่งมีบทบาทสำคัญต่อคุณภาพชีวิต อ้างอิงตามมาตรฐานขององค์การอนามัยโลก (WHO) ประชากรหนึ่งคนควรมีพื้นที่สีเขียวอย่างน้อย 9–15 ตารางเมตรต่อคน ทว่าในกรุงเทพมหานครมีพื้นที่สีเขียวเฉลี่ยเพียง 6.9 ตารางเมตรต่อคนเท่านั้น ส่งผลให้ประชาชนขาดแคลนพื้นที่สำหรับพักผ่อนและทำกิจกรรมร่วมกัน สร้างผลกระทบทั้งต่อสุขภาพกายและจิตใจ
อย่างไรก็ตาม การพัฒนาและเพิ่มพื้นที่สาธารณะในเมืองใหญ่เช่นกรุงเทพฯ เป็นเรื่องท้าทาย เนื่องจากข้อจำกัดด้านพื้นที่และแรงกดดันจากการเติบโตของระบบเศรษฐกิจเมือง ทำให้การค้นหาพื้นที่ที่มีศักยภาพเดิมในบริบทเมืองเพื่อปรับใช้เป็นพื้นที่สาธารณะแห่งใหม่ จึงเป็นโจทย์สำคัญของการออกแบบในปัจจุบัน
“วัด” เคยมีบทบาทสำคัญในอดีตในฐานะพื้นที่ศูนย์กลางของชุมชน ที่รองรับกิจกรรมทั้งทางศาสนาและสังคมของพระสงฆ์และฆราวาส แต่ในปัจจุบันพื้นที่บางส่วนของวัดกลับไม่สามารถใช้งานได้อย่างเต็มศักยภาพ เนื่องจากรูปแบบการใช้ชีวิตของคนเมืองที่เปลี่ยนแปลงไปอย่างรวดเร็วภายใต้ระบบทุนนิยม ส่งผลให้พื้นที่วัดหลายแห่งกลายเป็นพื้นที่ปิด ไม่เชื่อมโยงกับวิถีชีวิตของชุมชนโดยรอบ
ดังนั้น การวิพากษ์บทบาทของพื้นที่วัดและการออกแบบใหม่เพื่อให้พื้นที่วัดบางส่วนสามารถทำหน้าที่เป็น “พื้นที่สาธารณะร่วมสมัย” ที่ตอบรับกับวิถีชีวิตใหม่ของคนเมือง จึงเป็นแนวทางหนึ่งที่มีศักยภาพในการเพิ่มคุณภาพชีวิตของคนเมือง และสามารถเพิ่มอัตราส่วนของพื้นที่สาธารณะโดยไม่ต้องสร้างพื้นที่ใหม่เพิ่มเติมในโครงสร้างเมืองเดิม
พื้นที่สาธารณะถือเป็นองค์ประกอบสำคัญของเมือง ทำหน้าที่สนับสนุนการดำเนินชีวิตของคนเมืองในหลากหลายมิติ ทั้งด้านสุขภาพกาย สุขภาพจิต และการส่งเสริมปฏิสัมพันธ์ทางสังคมผ่านกิจกรรมต่าง ๆ ซึ่งสะท้อนลักษณะทางสังคมและวัฒนธรรมของแต่ละพื้นที่
กรุงเทพมหานครเป็นเมืองที่มีความหลากหลายทางสังคมและวิถีชีวิตสูง แต่กลับประสบปัญหาการขาดแคลนพื้นที่สาธารณะที่สามารถตอบสนองต่อความต้องการของประชากรเมืองได้อย่างเพียงพอ โดยเฉพาะพื้นที่สีเขียวซึ่งมีบทบาทสำคัญต่อคุณภาพชีวิต อ้างอิงตามมาตรฐานขององค์การอนามัยโลก (WHO) ประชากรหนึ่งคนควรมีพื้นที่สีเขียวอย่างน้อย 9–15 ตารางเมตรต่อคน ทว่าในกรุงเทพมหานครมีพื้นที่สีเขียวเฉลี่ยเพียง 6.9 ตารางเมตรต่อคนเท่านั้น ส่งผลให้ประชาชนขาดแคลนพื้นที่สำหรับพักผ่อนและทำกิจกรรมร่วมกัน สร้างผลกระทบทั้งต่อสุขภาพกายและจิตใจ
อย่างไรก็ตาม การพัฒนาและเพิ่มพื้นที่สาธารณะในเมืองใหญ่เช่นกรุงเทพฯ เป็นเรื่องท้าทาย เนื่องจากข้อจำกัดด้านพื้นที่และแรงกดดันจากการเติบโตของระบบเศรษฐกิจเมือง ทำให้การค้นหาพื้นที่ที่มีศักยภาพเดิมในบริบทเมืองเพื่อปรับใช้เป็นพื้นที่สาธารณะแห่งใหม่ จึงเป็นโจทย์สำคัญของการออกแบบในปัจจุบัน
“วัด” เคยมีบทบาทสำคัญในอดีตในฐานะพื้นที่ศูนย์กลางของชุมชน ที่รองรับกิจกรรมทั้งทางศาสนาและสังคมของพระสงฆ์และฆราวาส แต่ในปัจจุบันพื้นที่บางส่วนของวัดกลับไม่สามารถใช้งานได้อย่างเต็มศักยภาพ เนื่องจากรูปแบบการใช้ชีวิตของคนเมืองที่เปลี่ยนแปลงไปอย่างรวดเร็วภายใต้ระบบทุนนิยม ส่งผลให้พื้นที่วัดหลายแห่งกลายเป็นพื้นที่ปิด ไม่เชื่อมโยงกับวิถีชีวิตของชุมชนโดยรอบ
ดังนั้น การวิพากษ์บทบาทของพื้นที่วัดและการออกแบบใหม่เพื่อให้พื้นที่วัดบางส่วนสามารถทำหน้าที่เป็น “พื้นที่สาธารณะร่วมสมัย” ที่ตอบรับกับวิถีชีวิตใหม่ของคนเมือง จึงเป็นแนวทางหนึ่งที่มีศักยภาพในการเพิ่มคุณภาพชีวิตของคนเมือง และสามารถเพิ่มอัตราส่วนของพื้นที่สาธารณะโดยไม่ต้องสร้างพื้นที่ใหม่เพิ่มเติมในโครงสร้างเมืองเดิม
ประเด็นสำคัญของการวิพากษ์
“การวิพากษ์บทบาทของพื้นที่วัดและการออกแบบใหม่เพื่อให้พื้นที่วัดบางส่วนสามารถทำหน้าที่เป็น “พื้นที่สาธารณะร่วมสมัย””
Thesis Critical
“Re-examining and reprogramming temple spaces through architectural interventions can offer a meaningful opportunity to reintroduce these sites as contemporary public spaces.”
Page updated
Google Sites
Report abuse